Boven verwachting

In juni 2009 werd ik ten huwelijk gevraagd en ik heb meteen gezegd dat ik de huwelijksreis zou regelen. Met in mijn achterhoofd dat ik als verrassing vaccinaties zou halen. Of het zou gaan lukken betwijfelde ik, maar ik had me voorgenomen om naar ‘de prikangstdokter´ te gaan waar mijn zusje me op had gewezen via internet. Waar begon ik aan…

In september 2009 durfde ik eindelijk contact op te nemen met Henk. En ik kreeg heel snel reactie terug, dus toen moest ik er echt aan geloven Henk belde ook heel snel om me te vragen naar eerdere ervaringen. Het stomme is dat er uit 10 vingers bloed mag worden geprikt, maar o wee als ze aan mijn arm komen! Terwijl prikken in je vinger veel gevoeliger is, dus de pijn is duidelijk niet mijn angst. En het feit dat ik 8 jaar geleden bijna weg ben gestuurd uit het ziekenhuis voor een kijkoperatie aan mijn knie, omdat ik het niet toeliet om een infuus te prikken (een houdgreep gaf uitkomst voor de anesthesist), gaf ook al aan dat het geen gemakkelijke opgave zou worden voor Henk. En waar het door komt… geen idee. Ik zeg wel een gekscherend dat het door mijn vader komt, omdat hij mijn hielprikje heeft gedaan toen ik een paar dagen oud was, maar dat slaat natuurlijk nergens op!

30 oktober was het zover: mijn eerste afspraak (van de drie). Ik krijg die dag de eerste Twinrix en DTP. Ik kan me niet herinneren dat ik de afgelopen jaren zo zenuwachtig ben geweest! Aangezien mijn vriend niet mee kon, voor hem was het nog steeds een verrassing, is mijn vader met me meegegaan. Mijn held… Dat hielprikje van hem was dan blijkbaar toch niet de oorzaak Ik was heel erg sceptisch en geloofde echt niet dat ik weg zou gaan met vaccinaties. Al hielp het wel dat Henk heel rustig was, alles goed uitlegde en me op mijn gemak stelde (voor zover dat mogelijk was). Het lachgas was in eerste instantie geen succes. Ik had er verkeerde associaties bij, waardoor het ‘goede gevoel’ er in eerste instantie niet was. De tweede poging met het lachgas ging al beter. Al was ik zo bang dat het lachgas me niet bepaald rustig maakte. Uiteindelijk heeft Henk me in een angstaanval geprikt. En ik heb de prikken niet eens gevoeld (maar de spierpijn de dagen erna wel…). Ik ging niet weg zonder prikangst, maar wel met een euforisch gevoel: ik had de eerste prikken binnen!!! Die dag heb ik ook aardig wat tranen gelaten van blijdschap en trots…

26 november begonnen mijn vader en ik weer aan ‘de bange reis naar Baarn’. Ditmaal voor de tweede twinrix en gele koorts. Ik wist inmiddels wat het lachgas met me deed. En geloof me… het is heerlijk! Had ik maar een flesje thuis . Ik was al een heel stuk rustiger dan de eerste keer, maar ik durfde me niet over te geven aan het lachgas. Het koste veel moeite maar ik wilde mijn ogen openhouden, zodat er niets gebeurde dat ik niet wilde: zoals prikken. Het heeft veel overredingskracht gekost van Henk en mijn vader, maar uiteindelijk deed ik mijn ogen dicht. Daarna prikte Henk me en ik had de kracht niet om me er tegen te verzetten. En eigenlijk viel het best mee! Maar ja, dat denk ik achteraf altijd en ik heb nog steeds prikangst…

4 juni 2010 was het zover: mijn trouwdag. Die dag heb ik mijn man verteld waar de huwelijksreis heengaat (Maleisie en Borneo in augustus) en dat ik als verrassing voor hem vaccinaties heb gehaald. Het heeft een paar dagen geduurd voordat het bij hem was doorgedrongen… Hij weet hoe bang ik ervoor ben en dat ik alleen al door erover te praten al in tranen uitbarstte, dus dit had hij absoluut niet gedacht!

En 17 juni was het voorlopig de laatste trip naar Baarn. Dit keer was mijn man ook mee, zodat hij ook vaccinaties kon halen. Ik ging een stuk rustiger naar Henk al was ik wel zenuwachtig. Ook omdat ik mijn man wilde laten zien dat ik het echt kon. Henk stelde voor om het zonder lachgas te doen, maar dat durfde ik nog niet. Tussen de eerste en tweede keer zat al een hele vooruitgang, maar zonder was nog niet voor me weggelegd. Ik zou het al heel knap van mezelf vinden als ik me uit mezelf zou overgeven aan het lachgas. En dat deed ik! Pfff, wat een opluchting. Mijn man vond het allemaal heel erg meevallen na alle spookverhalen van mijn vader en mij, dus dat was ook een goed teken!

Henk, heel erg bedankt voor deze ervaringen. Ik ben nog niet van mijn prikangst af, maar het gaat al een stuk beter dan voorheen. Ik kan nu zelfs nuchter over prikken praten! Ik kan het echt iedereen aanraden om een afspraak te maken met Henk als je prikangst heb. Hoe sceptisch ik was toen ik de eerste keer kwam, hoe positief ik nu ben. Prikken blijven nooit leuk, maar ik heb goede hoop dat ik ooit zonder lachgas (en niet in de houdgreep) geprikt kan worden.

Veel succes allemaal bij jullie prikangst en ik kan jullie Henk erg aanbevelen. En Henk, nogmaals erg bedankt!

Sandra1981