Mijn ervaring

2 weken geleden ben ik bij Dr Schenk geweest. Zolang ik mij kan herinneren ben ik al doodsbang voor prikken. Maakt niet uit wat voor prik. Zodra ik al hoor dat ik geprikt moet worden raak ik al volledig in paniek. Ik zorg er dan ook voor dat ik niet hoef of ik ga gewoon niet. Het idee van een naald die mijn lijf ingaat, afbreekt door het eerste gedeelte van het vel plopt, in een ader komt, zorgt dat ik compleet hysterisch wordt.
2 weken geleden was t echt nodig i.v.m. hypotheek en was ik mijn angst ook heel erg zat! Via internet kwam ik bij Dr Schenk terecht en kon diezelfde week nog terecht. Gelukkig, anders was ik niet meer gegaan.
Eerst hebben we gesproken over mijn angst en daarna geoefend met het lachgas.
Het gevoel is raar. Alsof je gaat flauwvallen, heel erg dronken bent. Het kon met allemaal niet meer schelen wat hij ging doen.
Daarna gingen we voor het echte bloedprikken. Nou, bij het oefenen werkte het gas na 3 keer inhaleren. Bij het echte werk duurde het flink langer. Dit komt doordat de stress bepaalde stoffen aanmaakt die de werking van het gas tegen probeert te werken.
Uiteindelijk lukte het. Inwendig riep ik nog steeds: Nee, ik wil niet, ik wil niet!! Maar liet het toch toe. Het prikken is dus gelukt!!
Ik was echt zo blij!!
Mijn angst is er niet minder om geworden, die is gelijk gebleven. Maar voor mij was het een goede manier om toch het bloedprikken voor elkaar te krijgen. Misschien als ik vaker ga mijn angst minder wordt. Ik denk het wel. Maar vrijwillig de stap zetten om me weer te laten prikken zonder aanleiding doe ik nog niet. Wellicht in de toekomst. Ik heb me voorgenomen als ik van mijn angst af ben of het toelaat ondanks mijn angst, ik bloeddonor ga worden. Op die manier word ik dan regelmatig geprikt en doe ik gelijk iets goeds. Gaat me zeker lukken? wie weet…..