Meander MC : Amersfoort
“Ik heb sinds de 9-jaarsprik al last van prikangst, ik had daarna ook nog een onaangename ervaring bij de tandarts. Toen wij de oproep voor de meningokokken kregen, een boekje dat half schreeuwde: “Deel dit niet met je vrienden!”, zat ik huilend aan de tafel omdat ik het zo eng vond. Dus zijn we daarvoor niet gegaan. Ik wilde de vaccinatie wel, maar als ik er al aan dacht ging ik heel erg stressen. Mijn moeder had de prikangstpoli gevonden en liet het aan mij zien, ik heb een aantal recensies gelezen en geloofde er niks van. Maar ik wilde toch de vaccinatie voor meningokokken, dus hebben wij een afspraak gemaakt. Wij gingen eerst oefenen met het lachgas, dat ging erg goed. Je moest op een stoel gaan liggen en je mocht zelf het mondkapje met lachgas vasthouden. Het rook/smaakte erg veel naar zoethout. Eerst voel je alles tintelen en daarna klinkt al het geluid een beetje raar en ruisachtig. Ik vond het nog al grappig want je wist dat je er lag maar het voelde alsof je aan het dromen was. De tweede keer zou ik geprikt worden, ik was nogal nerveus maar ik dacht: Het moet toch een keer dus waarom niet nu. De tweede keer vertelde Henk (de arts die mij ging prikken) wat hij ging doen. Ik ging op de stoel liggen en ging het lachgas inademen, na een tijdje prikte er iets in mijn arm. Dat bleek dus de prik te zijn. Het deed een heel klein beetje pijn maar het was binnen twee seconden over! Ik ben heel blij dat ik nu gevaccineerd ben tegen meningokokken en de prik was een heel stuk minder erg dan wat ik verwacht had. Ik ben heel erg blij dat we dit toch gedaan hebben en het was een hele positieve ervaring.”