Prikangst…, ja inderdaad, mensen snappen niet dat het bestaat, helaas is dat wel zo.

Bij mij is het ontstaan toen ik een ventje was van 7 jaar oud. Nadat ik werd aangereden door een auto belandde ik in het ziekenhuis. Na het ongeluk moest er 3 keer per dag bloed geprikt worden. De eerste 3 dagen was dat geen probleem om dat ze mij slapende hielden. Ik lag in coma met een dubbele hersenkneuzing. Na het ontwaken werd er nog steeds 3 keer per dag bloed geprikt wat steeds vervelender en erg pijnlijk werd. Na de vierde dag vertelde ik aan de zuster dat ik het niet meer wilde, maar het moest. Toen begon de ellende. Met 4 man sterk ben ik 3 keer per dag vast gehouden om zo toch bloed te prikken. Dit heeft 3 dagen geduurd. Dit was een strijd die ik als klein kind niet kon winnen, verloren heb en heel vernederend en vervelend aanvoelde. Hier begon mijn trauma!

De jaren erop was het bloed prikken een groot probleem! Op mijn 12e levensjaar moest er weer geprikt worden om te onderzoeken of ik de ziekte van Pfeiffer had. Dit was weer een drama, ik had het gevoel dat ik weer moest vechten om te overleven en voor mijn eigen wil die weer niet serieus werd genomen. Weer werd ik met 3 man sterk werd in de een houdgreep gelegd om toch bloed te prikken. Vanaf die dag had ik mijn voor genomen dat dit nooit meer zou gebeuren! Maar helaas op mijn 16e levensjaar moest het toch echt weer. Hier zijn rake klappen gevallen doordat er een soort oerangst van het eerdere trauma een rol speelde. Maar toch werd er weer met geweld bloed geprikt. Door deze omstandigheden en ervaringen is bloed prikken voor mij onmogelijk gemaakt. Er komt geen naald meer in bij mij! Alleen onder narcose is daarna nog 2x bloed geprikt!

Het is een schande dat dit trouwens in Nederland is gebeurd ! Je word immers verkracht en kapot gemaakt! Het is natuurlijk ook erg kortzichtig van de arts en zusters die mij dit aan hebben gedaan.

Maar goed ik heb het, en … moet er verder mee leren leven. Gelukkig heb ik een hele fijne arts Henk Schenk gevonden die deze kleine groep mensen wel serieus neemt! Ik heb bij hem bloed laten prikken bij kennis :):) Nou half dan 😉 Want hij werkt bij de eerste keer vaak met een roesje met lachgas. En dit kreeg ik ook en na enige oefening kon ik er goed mee overweg.

Inwendig voelde het nog steeds vreselijk en ik was doodsbang toen ik geprikt werd. Het trauma van vroeger draaide weer helemaal voor mijn ogen. Mijn hart bonsde zo hard dat ik dacht dat het er mee zou stoppen. Voor mijn gevoel duurde het wel 10 minuten voor hij klaar was met afnemen. Dat was natuurlijk helemaal niet zo hahha. Ik heb me gewoon vrijwillig zonder weerstand laten prikken. Ik barstte in huilen uit, een vent van 35 jaar en wat is dit? Dacht ik. Ik schaamde mij kapot. Het is een overwinning die ik alleen bij Henk heb kunnen overwinnen. Helaas is Henk nu de enigste die mij mag en kan prikken. Henk je bent een SUPER vent!!

Het is alleen jammer dat zorgverzekeraars dit nog niet vergoeden. Ik hoop voor iedereen die dit zelfde probleem heeft dat daar verandering in komt. Henk doe je best!
Mensen met prikangst wees niet langer bang! Stuur ook een mail naar Henk en maak gewoon een afspraak. Geloof me je zult hem dankbaar zijn.
Dit was mijn ervaring.

Robert-Paul