Meander MC : Amersfoort

Eindelijk geprikt :D

Sinds een aantal jaar heb ik prikangst. Ik weet niet hoe het begonnen is maar ineens was het er. Daarom was ik ook zo down toen ik een paar dagen terug van de huisarts te horen kreeg dat ik bloed moest prikken. Na een panische vertoning in het ziekenhuis kwam mijn moeder op deze site terecht. Het leek een perfecte oplossing dus hebben we meteen een afspraak gemaakt.
Eenmaal op het spreekuur werd ik meteen gerustgesteld door de dokter. Hij kreeg mij in eerste instantie zelfs zo ver dat ik zonder lachgas geprikt kon worden, maar helaas ging het de eerste keer mis. Er kwam niet genoeg bloed uit mijn ader waardoor het opnieuw in mijn andere arm moest. Dit keer durfde ik niet meer. Dus toch maar aan de lachgas. De eerste 5 teugen merkte je niets, maar daarna voelde ik een soort tinteling door mijn hele lichaam en kreeg ik een heel dromerig gevoel. In het begin merkte je nog precies wat er om je heen gebeurde. Dat veranderde na een tiental seconde. Ik was me niet echt meer bewust van wat ik nou eigenlijk hier kwam doen. De paniek dreigde terug te komen toen Dokter Schenck zijn hand om mijn pols legde. Ik merkte dat de prik elk moment kon komen. Toch op de een of andere manier heeft dat lachgas een bepaalde geruststellende invloed. Alsof het je allemaal weinig meer kan schelen. Ik voelde een klein prikje en toen was het voorbij. Ik hoorde mijn moeder en de dokter wat woorden wisselen maar ik kreeg er weinig van mee. Toen het mondkapje verwijderd was moest ik nog even blijven liggen om het gas te laten uitwerken. Op het moment dat je daar ligt voel je je helemaal geweldig.

Duizendmaal dank,
Jesse – 16 jaar