Meander MC : Amersfoort

Jippie!!! Het is me gelukt!!!!

Zal ik het er toch maar op wagen om zonder vaccinaties te gaan? Er zijn zoveel mensen die het niet doen…. Deze gedachte speelde bij mij al maanden voordat ik toch besloot me te laten vaccineren.

Ik had eigenlijk al helemaal geen zin meer in mijn vakantie, waarom niet voor Frankrijk, Spanje of zoiets gekozen?

Mijn angst voor prikken dateert al vanaf dat ik klein was en al jaren heb ik e.e.a. kunnen vermijden, gelukkig nog geen gaatjes gehad, dus geen verdoving bij de tandarts, toen ik een behandeling bij de kaakchirurg moest hebben voor mijn beugel, bleek dat de chirurg er niet bij kon bij plaatstelijke verdoving, dus hup, ik blij: onder algehele narcose, was daar nog veel zieker van, maar ach, geen spuit dus wat geeft het.

Ik heb ook een paar jaar geleden een ongeluk gekregen en hoewel ik veel pijn had lag ik in de ambulance te denken waar ik naartoe ging en bedacht dat ik daar dan wel een tetanusprik zou krijgen en raakte daardoor helemaal in paniek. In het ziekenhuis deed die prik ook nog eens heel veel pijn, dus mijn angst werd bevestigd.

Zo zijn er nog veel meer dingen in mijn leven (ik ben nu 31 jaar) die mijn angst versterkt hebben en dingen die ik niet gedaan heb om maar niet geconfronteerd te worden met die angst (ik moet eigenlijk nog moedervlekken laten weghalen, bloed testen op bloedarmoede enz). Ook ben ik panisch voor wespen en bijen. Ik wilde zelfs geen kinderen (adoptie dus maar) omdat ik zo bang was voor de bevalling, bloed prikken, hechtingen etc. Naarmate de jaren verstreken wilde ik toch graag een kindje van mezelf en ben ik ‘overstag’ gegaan. Het mooiste wat ik ook gedaan heb en wat ik ook niet zou willen missen, maar toch blijft die angst er en een tweede: nou nee…..

Ben tijdens mijn zwangerschap zo bezig geweest met de pijn en ook erna, dat ik geen tijd heb genomen om alles te verwerken en ik een postnatale depressie kreeg: angst voor mijn kindje, dat die pijn zou hebben, al mijn angsten projecteerde ik op hem. Dat ging natuurlijk de verkeerde kant op. Nu, 4 jaar later is dat allemaal goed gekomen met mij middels psychotherapie, maar die angst voor pijn en prikken die is er niet door weggegaan, hoe we ook praatten.

Nooit eigenlijk iets traumatisch meegemaakt waardoor de angst is ontstaan, maar toch zo’n grote angst, geen idee hoe het komt, maar het is ondraaglijk en beheerst zeker een groot deel van mijn leven.

En toen kwam die dag, 23 juni 2006, ik kan bijna zeggen: een van de fijnste herinneringen die ik heb gehad en dat nog wel met 2 prikken!!

Ik had al eerder contact gehad met dr. Schenk en dat gaf me zeker vertrouwen, maar hoe meer de dag naderde hoe meer ik begon te twijfelen. Zou het echt werken, ook bij mij? Nee, zelfs bij mij?

Mijn vader is mee op sleeptouw gegaan als mentale steun. Prachtig ziekenhuis in prachtige omgeving, even nog in de tuin op het terras gezeten, we waren veels te vroeg.

De spanning bouwde zich tijdens het wachten op en eindelijk was ik aan de beurt. Ik had geen mening meer, kon geen keuzes maken, liggen of zitten, vader blijven of niet, gelukkig was dr. Schenk standvastig en nam die besluiten voor mij, althans hij zei niet wat te doen, maar wat hij beter vond: liggen en dat het wellicht ook beter was voor mij, maar ook voor mijn vader om te zien hoe het ging en ik vond dat achteraf ook een goed idee, hoefde ik het niet meer uit te leggen.

We gingen eerst een vragenlijst doornemen en ik had praatjes voor twee. Vond het fijn antwoorden te geven en te rebbelen over mezelf en mijn dingen zoals het nog maar niet ging gebeuren. Maar ja, die lijst was natuurlijk ook eens klaar….

Toen liggen op de masagebank. Dr. Schenk ging eerst even de spuitjes klaarmaken en dan zouden we gaan beginnen met het oefenen met het lachgas. Nog niks geen spuiten, alleen het voelen hoe en of het met het gas gaat. Alleen even oefenen. De spuitjes maakte dr. Schenk alvast klaar zodat dat niet meer hoefde te gebeuren als het allemaal goed ging met het gas.

Ik was toen opeens al bang voor het gas, was bang dat ik wat zou ruiken, proeven en dan moest overgeven ofzo. Ik haalde me van alles in mijn hoofd in die paar minuten dat ik daar lag. Dr. Schenk was heel rustig en stelde me ook heel erg gerust en beantwoorde ook al mijn (absurde) vragen. Wat als dit en hoe moet ik dan etc.

Ik durfde eerst geen hap lucht te nemen, maar uiteindelijk waren het hele kleine hapjes en ontdekte ik dat je niets rook en proefde. Die kleine hapjes waren niet voldoende dus ik moest echt beter inhaleren. Het oefenen ging heel goed en na 5 happen lucht had ik het gevoel waar het om ging: ontspannen en dan echt totaal. Ik was er totaal bij, maar toch had je een onverschillig gevoel. Het voelde heerlijk!

De proef was dus heel goed gegaan en we zouden dadelijk dan voor het echt gaan beginnen. Omdat ik me er tegen verzetten (want nu zou het echt zijn en zouden ook de spuiten in beeld komen) duurde het langer voordat ik dat ontspannen gevoel kreeg en even dacht ik dat het niet meer zou werken.

Maar door goed te inhaleren kwam het weer terug en op het goede moment in totale ruststand kreeg ik het eerste spuitje, wat ik wel voelde, maar totaal geen pijn, ik voelde dat het spuitje erin ging, dacht dat het pijn zou doen en schrok even (automatisme, want mijn ervaring was: alle spuiten doen pijn), maar ik voelde echt niets, wel dat het spuitje erin ging, maar geen pijn, en de tweede voelde ik helemaal niet en toen was het klaar. Ik heb toen als een half verdwaasde 5 minuten geroepen: het is klaar, het is klaar (en als ik nu die woorden wel eens normaal zeg, dan moet ik stiekem weer lachen en zie me weer in hightoestand bij Dr. Schenk liggen).

Inmiddels was ik van het lachgas af en gevaccineerd met 2 prikjes en moest ik weer even op deze wereld komen. Ik voelde me in een diepe slaap vallen maar toch bij bewustzijn. Dr. Schenk zette het raam open voor wat frisse lucht en ik hoorde de vogels zo duidelijk fluiten! Heerlijk, wilde zo heel lang blijven liggen.

Het was zo’n heerlijk gevoel, ik ben nog nooit ontspannen geweest. Het rare is dat je alles hoort en je alles ook gewoon meemaakt, alleen ben je ontspannen. Echt een heerlijk gevoel dat ik graag nog een keer wil meemaken, op naar de volgende spuit, echt waar!

Ik ben dr. Schenk ontzettend dankbaar voor alles wat hij heeft gedaan en wat hij bij mij heeft bereikt. Ik heb er een hele reis naar Baarn voor over gehad en zou het zo weer doen. Ik zie het nog niet zitten om het zonder lachgas te doen, maar het feit dat ik al denk aan een volgende keer geeft mij al hoop, nooit gedacht dat ik er zo over zou denken.

Dr. Schenk, heel erg bedankt. Ik heb tijdens mijn vakantie vaak aan u gedacht! Tot op zekere hoogte natuurlijk he, haha. Ik heb een heerlijke ontspannen vakantie gehad en ben ook trots op mezelf dat ik deze stap ondernomen heb. Tot snel.

Ik kan het iedereen aanraden.

Groetjes,
Remke