Meander MC : Amersfoort

De tweede keer

Hallo !

Ik ben vandaag herhalingsprikken gaan halen.
Na de vorige ervaring van negen maanden terug , was er ook geen drempel meer om een afspraak te maken. Het was met dat lachgas zo prettig gegaan; heerlijk rozig en angstvrij onderging ik de prikjes. Van de prikjes voel je wel wat maar dat is niet iets pijnlijks en bovendien leek het ver weg, net of je lichaam een groot huis is en dat je in de ene vleugel geprikt wordt terwijl je zelf ergens anders zit.

Na die laatste ervaring was ik geen moment zenuwachtig of bang voor de volgende keer…
Totdat ik binnenkwam. Ik werd zenuwachtig, rillerig, en ik kreeg een brok in mijn keel, moest echt moeite doen om niet te gaan huilen. Ik baalde ervan omdat het helemaal niet hoeft gezien de laatste keer.
Het schijnt overigens wel normaal te zijn dat de oude angst weer de kop op steekt…

Verder leek ik net schizofreen; het ene moment was ik weer helemaal rustig en ontspannen en het andere moment kwam mijn bange prikangstige ik weer naar boven.

Dokter Schenk had waarschijnlijk mijn vorige bericht gelezen, want het langzaam thee opdrinken ging niet door. Hij hield er goed de vaart in, waarschijnlijk om me niet zo lang weer bang te laten zijn en snel weer te laten ervaren hoe het echt is.

Toen dokter Schenk de prikken aan het klaar maken was, was ik met de stagiaire/psychologe aan het babbelen (zij ging vandaag bij Dhr Schenk kijken/meelopen, iets over angstbegeleiding e.d.).
Ik was weer de ontspannen en rustige ik, en vertelde dat ik me thuis wel eens afvroeg of ik het ook zou durven zonder lachgas en dat ik toch wel benieuwd was of dat ‘erger’ was, enz.
Dokter Schenk was klaar en kwam binnen en vroeg waarom ik het inderdaad niet zou proberen. Ik begon te twijfelen en op alle vragen wist ik geen goed antwoord waarom niet en toen begon ik weer banger en banger te worden en werd ik weer de prikangstige ik en raakte ik in paniek.

Het werd gelukkig met.
Met het kapje en de lachgas ging het ongelooflijk snel. Volgens mij was ik na 2 ademteugen al volledig ontspannen (mijn ontspannen ik deed het kapje om, dus vandaar misschien sneller) en kort daarna kwamen die twee kleine prikjes, wat dus inderdaad eigenlijk weer niets voorstelde. Bij de laatste het kapje afgedaan en gekeken hoe die naald in mijn bovenarm ging (voornemen van de vorige keer), om het te zien deed me niet veel, terwijl ik er op tv niet naar kan kijken.

Ik denk dat ik bang(er) ben voor prikken zonder lachgas. Hoe voelt het als je niet verdooft bent? Voel je het dan sterker? Doet dat zeer? Ik ben toch niet voor niets zo bang..

Bij het nagesprek hebben we het nog over een vervolgafspraak gehad. Gewoon puur om eens te ondervinden hoe het ‘erg’ het is zonder lachgas.
Daarna stelde dokter Schenk voor om nu een prikje te geven. Gewoon een leeg spuitje, alleen de naald en geen verdoving. Ik mocht ieder moment nee zeggen.
En dat hebben we gedaan! Met diep en langszaam ademen probeerde ik weer rustig en ontspannen te worden en terug te gaan naar het huis met de vleugels. Dokter Schenk bepaalde het moment van prikken en ik ging rustig voor me uit staren.
Toen ik geprikt werd,was ik op dat moment net zo rustig als met het lachgas (ik was daarbij ook een beetje suf van de stress die ik voor die twee prikjes had) Ik vond het zonder verdoving niet pijnlijker of duidelijker te voelen. Toen ik opzij keek, stak die spuit uit mijn arm, had hij even laten zitten, hahaha Dit is het nou!

Ik kon me ook niet voorstellen dat dit het is. Ik vroeg ook of de naalden die gewoonlijk gebruikt worden niet dikker zijn, of dat sommige vloeistoffen bijten, maar de vaccinatienaalden die tegenwoordig gebruikt worden schijnen zelfs dunner te zijn.

Ik weet nu dat die angst van die prikken, niet die prikken zijn, maar de angst voor die nare ervaringen van vroeger wat ik aan prikken heb gekoppeld. Uiteindelijk riepen/roepen prikken die emoties op van de nare ervaring. Geconditioneerd dus.
Daarom ben ik nog niet helemaal van mijn prikangst af. Heb wel heel wat overwonnen en als ik me kan concentreren om volledig rustig te worden, dan kan ik me laten prikken (moet het wel een geduldige arts zijn).

Voor iedereen die prikangst heeft. Als je uiteindelijk er toch aan moet geloven, neem deze kans met beide handen aan en maak een afspraak met Henk Schenk. Hij is de enige in Nederland die dit doet. Welke andere arts heeft er voor het prikken nou een uur de tijd voor je en zorgt dat je zowiezo onverschillig en angstloos de prikken ondergaat? Daarnaast is hij aardig en begripvol.
Ik hoop niet dat hij door te weinig animo hiermee zal stoppen

Diana